"Dobrze widzi się tylko sercem"

A propos życiowych książek (tworzących mój osobisty kodeks). Czy znacie poetycką baśń? Najpiękniejszą i najbardziej niesamowitą książkę wszech czasów? Książkę, z której pochodzą najpiękniejsze cytaty? "Mały Książę" - Antoine de Saint-Exupéry. Cienka ilustrowana książeczka, z pozoru - dziecięca. Tak naprawdę jest to książka, którą owszem warto przeczytać w dzieciństwie, ale koniecznie trzeba to powtórzyć będąc nastolatkiem, wkraczając w dorosłe życie. A gdy jest się już w pełni dorosłym trzeba koniecznie przeczytać ją raz trzeci. Jest to bowiem książka, która zawiera nieprzemijające, niezmienne prawdy, uniwersalne przesłanie, które za każdym razem odbierzemy i zrozumiemy inaczej. Mając lat 5 najważniejsze dla nas będę obrazki i baranek w pudełku. Mając lat 15 - zapewne większość skupi się na życiowych cytatach, które z przyjemnością będzie bezmyślnie powtarzać, dostrzeże niedorzeczność dorosłych. Mając lat kilkadziesiąt? Pojęcia nie mam, ale na pewno każdy zastanowi się nad własną niedolą jaką jest być niedorzecznym, prostym, dziwacznym dorosłym. 
Tą książkę trzeba przeczytać w ciągu swojego życia co najmniej 3 razy.  I - posłuchać bajki na dobranoc od mamusi. II - przeczytać samemu sobie. III - przeczytać jako bajkę na dobranoc dla własnego dziecka. I tak koło się zapętla.

Książka o poszukiwaniu i poznawaniu przyjaźni, miłości. O samotności - której przecież jest tak wiele w obecnych czasach. O niedorzeczności i głupocie ludzkiej. O tym jak bardzo zmieniają się nasze priorytety i zasady, gdy stajemy się dorośli. O tym jak tracimy wolność myśli - zdolność fantazjowania i stajemy się robotami - zwykłymi dorosłymi - powtarzającymi w kółko te same nudne schematy. "Nigdy nie usłyszycie: Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle? Oni spytają was: Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec? Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu" Dzięki Małemu Księciu każdy na chwilę budzi w sobie dziecko. Beztroskie, wesołe i zdecydowanie szczęśliwsze.

Mi mama czytała "Małego Księcia". Ja czytałam go bratu, a potem sobie samej. Przeczytam ją dzieciom i jeśli trzeba będzie wnukom. I na pewno jeszcze kilka razy samej sobie.

Zalecam dogłębne i szczere przestudiowanie "Małego Księcia". Jest to wręcz niezbędne w dzisiejszych czasach, w których panuje duże ryzyko zarażenia się materializmem i próżniactwem - ta smutna epidemia doprowadza do zaniku fantazji...

"Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko"

"Świat łez jest taki tajemniczy"

"Wśród ludzi jest się także samotnym"

"[...] a ludziom brak fantazji. Powtarzają to co im się mówi"

"Mowa jest źródłem nieporozumień"

"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu"

"Zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej"

"Jedynie dzieci wiedzą czego szukają"

"Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. Jeśli potrafisz siebie osądzić, będziesz naprawdę mądry"

"Stajesz się odpowiedzialny, na zawsze, za to co oswoiłeś."

"Należy wymagać tego co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku."

"Pustynię upiększa to, [...] że gdzieś w sobie kryje studnię."